υδροσόβη

η, Ν

επίμηκες τεμάχιο ξύλου που τοποθετείται υπό γωνία στο κάτω τμήμα τών φύλλων πόρτας ή παραθύρου για να παρεμποδίζεται έτσι η εισροή τών νερών τής βροχής, κν. νεροδιώχτης.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υδρ(ο)-* + σόβη (< σοβώ «απομακρύνω, διώχνω»), πρβλ. μυιο-σόβη].